Tytułowe pytanie nie jest tylko zgrabnym odwróceniem tytułu nieco już zapomnianego filmu Andrzeja Wajdy (przypomnijmy, że była to adaptacja filmowa opowiadania „Bitwa pod Grunwaldem” Tadeusza Borowskiego) ale ujęta w krótki przekaz zapowiedz przyszłości.
A ona dla rynku mediów, jak i dla całej naszej i europejskiej gospodarki, zapowiada się mało optymistycznie. Szalejąca inflacja, utrudniająca rozsądne zaplanowanie czegokolwiek, zawirowania na rynku energii, coraz bardziej groźne pomruki wschodniego sąsiada, który po napaści na Ukrainę gotów jest zapalić całą Europę a wreszcie przyszłoroczne wybory nad Wisłą zapowiadające się jako ciąg małych i coraz większych wojenek polsko- polskich-wszystko to nie pozwala myśleć o jutrze bez emocji a nawet trwogi.
Wszystkie te elementy pobrzmiewały w Toruniu podczas jesiennego spotkania branży mediów elektronicznych, które odbyło się tradycyjnie pod egidą PIKE. Toruńska impreza była także miejscem oficjalnego zakończenia kadencji dotychczasowego Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Witolda Kołodziejskiego. W okazjonalnej rozmowie wyartykułował swe porażki i sukcesy, te ostatnie kwitując w finale stwierdzeniem wcale nie pozbawionym sensu i logiki biorąc pod uwagę nadwiślańskie realia. Stwierdził mianowicie, że największym sukcesem jest to, że w ogóle przeżył bo sześcioletnia praca na polu minowym grozi śmiercią każdego dnia a z pewnością może wyczerpać do cna nawet najlepszego i najbardziej doświadczonego sapera. Co jednak się nie udało ustępującemu Przewodniczącemu KRRiT? Na pewno nie powiodły się próby znowelizowania ustawy i radiofonii i telewizji, czyli przyjęcia przez Sejm tzw. ustawy czyszczącej, która wprowadziłaby do codziennego użytku niezbędne regulacje a usunęła zapisy przestarzałe i dawno nieaktualne. Za swa porażkę Witold Kołodziejski uważa także zamieszanie wokół przedłużenia koncesji dla TVN24, jak pamiętamy przypominające ponury spektakl, w którym prezentowana na co dzień niekompetencja i zwykłe zakłamanie kolejnych urzędników wysokiego szczebla ścigało się z niekonsekwencją i zwykłym brakiem zwyklej odwagi innych a dobra wola przegrywała codziennie z arogancją i bezmyślnością aktualnej władzy, gotowej wywołać, nawet międzynarodowy kryzys, byle nie ustąpić ze swego niezrozumiałego stanowiska i przyjąć do wiadomości oczywistej oczywistości.
KRRiT miała także niewielki wpływ na decyzje niektórych resortów w procesie wprowadzania nowego standardu nadawania sygnału telewizyjnego, bo pewnie i to nie zawsze kompetentne i konsekwentne grono, nie przewidziało, że po miesiącach uzgodnień i decyzji organizacyjnych, cały ten wysiłek zostanie zniweczony arbitralną decyzją policyjnego ministra, zapewniającą telewizji publicznej niczym nie uzasadnione fory, które zaś naraziły innych nadawców i producentów odbiorników telewizyjnych na liczone w setkach milionów zlotych, straty finansowe, nie wspominając już, bo to dla rządzących nie liczy się zupełnie, o wykluczeniu blisko miliona gospodarstw domowych z dostępu do całego spektrum informacji. Im pozostaje wyłącznie państwowy przekaz, jak wiadomo, daleki od zawodowej wiarygodności i dziennikarskiej rzetelności.
W katalogu spraw do załatwienia dla przyszłej Rady na pewno znajdzie się temat koncesjonowania usług, Witold Kołodziejski był zdania, że powinno ono dotyczyć wyłącznie wariantu naziemnego. Zauważa także wciąż odbijająca się na ocenie a co za tym jakości merytorycznej rynku czynionej z pozycji widza, dominacja dużych nadawców oraz pakietyzacja ofert.
Byłego szefa KRRiT żegnały brawa i statuetka specjalnej „Złotej PIKE” oraz raczej zgodne opinie, że był urzędnikiem zawsze dostępnym, nie uchylającym się od dyskusji i przyjmującym argumenty, który starał się z wyczuciem i taktem lawirować między rządowym betonem a oczekiwaniami i potrzebami branży.
A przedstawiciele a dokładniej przedstawicielki tej ostatniej zaprosił do rozmowy o programowaniu i dystrybuowaniu oferty, przeznaczonej dla IPTV, OTT i TV, dyrektor generalny łódzkiej firmy TOYA, Jacek Kobierzycki. Pośród wielu wątków jeden wydaje się szczególnie ważny, bo dotyczy pakietyzacji i zmierzającej chyba do finału długoletniej wojny między zwolennikami właśnie pakietów a tymi, którzy uważają, że oferta „a la carte” jest nie tylko lepsza ale i nieuchronna. Tyle, że, jak niemal zgodnie zapewniły: Małgorzata Seck (Canal+ Polska), Izabella Viley (A+E Networks Poland), Małgorzata Wojtaszko (Vectra), Dorota Żurkowaka (TVN Warner Bros. Discovery), Patrycja Czajkowska (TVP) oraz Karolina Okrój (Promax) pozornie prosty zabieg odbiorcy, który ze stu kanałów wybierze tylko dziesięć go interesujących, wcale nie musi oznaczać, że będzie to dla niego finansowo korzystny zabieg. A nadawcy, o czym trzeba pamiętać, są już przygotowani na obligatoryjne wprowadzenie wariantu „a la carte”.
Inne grono zastanawiało się nad realną czy tylko teoretyczną równością nadawców na rynku medialnym lub jej brakiem w codziennej praktyce. Wyszło z tej dyskusji, że aktualna władza i odpowiedzialne za funkcjonowanie rynku agendy wciąż rozumieją swoją rolę, wyłącznie niemal jako surowego nadzorcy, który sam decyduje nie tylko czy w ogóle, choć jest zobowiązany, wyda jakąś opinie np. w sprawie koncesji ale również kiedy to zrobi, za nic mając obligatoryjne terminy. Nie da się zamulić tysiącami słów faworyzowania publicznej telewizji partyjno- państwowej, na wszystkie sposoby odmieniająca swa rzekomą misyjność, którą rząd wspomaga co roku gigantyczną dotacją, nie ograniczając jednocześnie jej udziału w rynku reklamy. Inny przykład to pozostawienie do wyłącznej dyspozycji fachowców z Woronicza tysięcznych zasobów polskiej kinematografii. Pies ogrodnika z TVP, sam nie pokazuje polskiej klasyki i nie zgadza się na to, by na co dzień robili to inni.
W Toruniu pokazano także premierowe odcinki „To nie ze mną”- nowego serialu, firmowanego przez Stopklatkę, która ma ambicje wzbogacania swej oferty przez nowe polskie produkcje a wspomniany serial nie będzie jednorazowym fajerwerkiem. (JK)
